نقد فیلم Reminiscence (خاطره پردازی 2021)

لحظات خوب برای ذهنیت بدی که این درام علمی تخیلی با هیو جکمن در ذهن به جای می‌گذارد کافی نیست. در ادامه با نوشتار نقد فیلم Reminiscence همراه زنگ تفریح باشید.

لیزا جوی پس از اینکه نام خود را به عنوان خالق مجموعه موفق “Westworld” بر سر زبانها انداخت، اکنون با نوآر علمی تخیلی “خاطره: حافظه هرگز نمی‌میرد” به عنوان کارگردان در اولین فیلم بلند خود، همه چیز را آغاز می‌کند.

محیط چشمگیر میامی، که تقریباً کاملاً در سیل غرق شده است، و اشاره به منطق رویایی خاصی دارد که ما را بلافاصله برای مقایسه با فضای فیلم‌های کریستوفر نولان آماده می‌کند. اما چنین مقایسه‌هایی می‌تواند از برخی جهات ناعادلانه باشد. به هر حال، اولین فیلم جوی، که فقط یک سوم بودجه Inception برای آن در دسترس بود، در واقع فقط می‌تواند نفسی کوتاه را بکشد. در ادامه با نوشتار نقد فیلم Reminiscence همراه فیگار بمانید.

پایانی شیرین با داستانی تلخ

عاشقی و تجربه فضایی دورتر از حال
گذشته ای که از رگ گردن به ما در آینده نزدیکتر است
ریتم در خاطره پردازی
جهانی پسا آخرالزمانی یا خاطرات کشنده؟
فاجعه‌ای در گذشته یعنی حال
بازیگری
چشم سوژه
نتیجه گیری
مشخصات

نقد فیلم Reminiscence , نقد Reminiscence , نقد فیلم خاطره پردازی , نقد خاطره پردازی , بررسی فیلم خاطره پردازی , بررسی خاطره پردازی , بررسی فیلم Reminiscence , بررسی Reminiscence

در آینده ای نزدیک، نیک بنیستر، به عنوان یک کارآگاه در یک میامی غرق شده، در پیچ و خم های گذشته کاوش می‌کند تا به مشتریانش اجازه دهد خاطرات گمشده را پیدا کنند. زندگی او وقتی وارونه می‌شود که فضای عاشقانه را قبول می‌کند، در ابتدا بسیار ساده، اما به سرعت تبدیل به وسواس میشود. در حالی که نیک برای حل ناپدید شدن مای تلاش میکند، او نقشه ای وحشتناک را در مقابل نیک به تصویر کشیده است و باید به این سوالات پاسخ دهد که چقدر حاضر است برای نجات کسانی که دوست دارد پیش برود؟

فیلم خاطره پردازی به نظر می‌رسد یک فیلم نوآر واقعی باشد، طرح آن بر اساس کلاسیک های این ژانر از “Dead Sleep tight” تا “محله چینی ها” و “بازی اشتباه با راجر خرگوشه” است. عناصر علمی تخیلی و فاجعه آب و هوایی برخی از ارزش های نمایشی فوق العاده را ایجاد می‌کنند، اما به طور کلی به کلیت فیلم خاطره پردازی کمک نمی‌کنند.

در ادامه بلافاصله متوجه میشوید که جوی دقیقاً چگونه الگوها را مطالعه کرده است. با این وجود، در مرکزی ترین عنصر شکست می‌خورد: جو و فضای غم انگیز. این واقعیت که او هرگز در ورطه های مرگبار این ژانر نمی‌تواند نفوذ کند و در لابلای فضاهای هالیوودی گیر می‌کند و به خودش اجازه نفس کشیدن و رها بودن را نمی‌دهد.

عاشقی و تجربه فضایی دورتر از حال

بررسی فیلم خاطره پردازی , بررسی خاطره پردازی , بررسی فیلم Reminiscence , بررسی Reminiscence

نیک بنیستر (هیو جکمن) در یک لحظه عاشق خواننده اسرارآمیز می (ربکا فرگوسن) شد. نیک بنیستر (هیو جکمن) علیرغم ژستچر مناسب، یک بازرس خصوصی معمولی نیست. به جای خیابان‌های سیل زده میامی، با پشتیبانی دستیار خود (تاندیو نیوتن)، او در خاطرات مشتریان خود تحقیق می‌کند. هنگامی که آنها در استخر آب او دراز میکشند، او میتواند از دستگاهی برای آشکار کردن بسیاری از خاطرات آنها استفاده کند. درست مانند یک تخته سه بعدی. بسیاری فقط میخواهند زمان‌های دورتر و بهتر را دوباره تجربه کنند…

بیشتر بخوانید: دانلود آخرین قسمت سریال گودال (Çukur) | دانلود رایگان نسخه دوبله فارسی

در حالی که دیگران مانند می اسرار آمیز (ربکا فرگوسن)، فقط میخواهند دسته ای از کلیدها را پیدا کند. پس از یک رابطه کوتاه اما خشونت آمیز، مای ناگهان توسط زمین بلعیده میشود – و نیک، که تا کنون عمداً از استفاده از دستگاه خود خودداری کرده است، بارها و بارها در خاطرات خود فرو میرود تا بفهمد آنچه برای می اتفاق افتاده است چه بوده و هست…

گذشته ای که از رگ گردن به ما در آینده نزدیکتر است

نقد فیلم Reminiscence , نقد Reminiscence , نقد فیلم خاطره پردازی , نقد خاطره پردازی

آینده ای که در آن فقط چند طبقه بالای آسمان خراش های میامی از دریا بیرون زده باشند، چگونه خواهد بود؟ در آن تنها افراد بسیار ثروتمند هنوز میتوانند یک قطعه کوچک زمین خشک تهیه کنند، در حالی که فقرا باید مراقب باشند که فقط غرق نشوند؟ چنین آینده ای به هر شکلی که باشد، قطعاً در فیلم Reminiscence شبیه آن نیست. معنای چنین تغییر اساسی شرایط زندگی برای یک جامعه عملاً در فیلم خاطره پردازی بی اهمیت است…

در عوض، فرض تغییرات آب و هوایی یک حیله خاص به نظر می‌رسد – و از این نظر فیلم Reminiscence در واقع چیزهای زیادی برای ارائه دارد: از پرواز دوربین اولیه در شهر تقریبا غرق شده تا نبرد زیر آب در فضایی سیل آسا و قطاری که از میامی به نیواورلئان در سراسر ایالات متحده غرق شده – از نظر موضوعی فیلم Reminiscence فقط سطح مفاهیم را در نظر دارد، اما همیشه چیزی برای دیدن وجود دارد.

همین امر در مورد ترفندهای علمی تخیلی نیز صدق می‌کند: دستگاه حافظه طرح قدیمی نوآر را بسیار هوشمندانه تر نمی‌کند – اما حداقل اجازه میدهد تا بسیاری از حیله‌های بصری و خنده های زیبا را ایجاد کند که پلیس فقط میتواند یک دستگاه قدیمی برای استفاده از این تکنولوژی تهیه کند. بازجویی ها این تصویر خاطرات را به صورت سه بعدی و رنگی نشان نمیدهد، بلکه آنها را به صورت سیاه و سفید روی دیوار نشان میدهد. چیزی شبیه به احساس نوآر برای مدت کوتاهی بوجود می آید که متاسفانه فیلم خاطره پردازی اغلب اوقات کاملاً همه چیز را در حوزه فضاسازی از دست می‌دهد. در واقع عناصر کشنده، بدبینانه و تاریک فیلم تا حد زیادی در حد یک ادعا باقی مانده است.

شما سفری را آغاز خواهید کرد. سفری در حافظه. تنها کاری که باید انجام دهید این است که صدای من را دنبال کنید.

به نظر میرسد ترکیبی که کارگردان و فیلمنامه نویس، لیزا جوی در فیلم Reminiscence به ما ارائه میدهد مفهوم بسیار جالبی باشد. و میتواند آغاز یک جریان جدی و ارزشمند جدید برای برادران وارنر باشد، اما وقتی همه چیز را با هم جمع کنید، آنچه ما داریم یک فیلم کوچک است بیش از 2 ساعت که فقط به نظر میرسد خوب است… بازی هیو جکمن، ربکا فرگوسن و تاندیو نیوتن ما را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد، شگفت زده نمی‌کند.

البته فیلم لحظات خوب خود را دارد و وقتی خوب هستند، فیلم بدون شک بسیار خوب است. اما به نظر میرسد این ویژگی تنها در 30 دقیقه پایانی خود در حال آماده شدن و شکل ساختاری را به خود گرفتن، است. از همان ابتدا هیو جکمن تک گویی خود را انجام میداد تا آن زمان همه چیز بسیار مفهومی، پر از معنا با بار احساسی، فلسفی بالا است که دائماً به سمت ذهن شما پرتاب می‌شود و ما را در یک فضای خاص و غریب بزرگ که حتی احساس نمیکنید در حال تماشای فیلم هستید، درگیر می‌کند. اما فقط در حد همان بخش مقدماتی عالی از یک مجموعه قرار می‌گیرد.

ریتم در خاطره پردازی

ریتمی که جوی در فیلم خود مد نظر قرار می‌دهد و روی آن تمرکز می‌کند، معمولی است و بیشتر برای مجموعه های تلویزیونی به در بخور است. لحظات کوچک تنش در طول مدت آن، که در آن روایت های داستانی را بازگو میکنند که چگونه جانباز جنگی به نام نیک بانیستر (جکمن، تا اینجا) در حال حاضر به عنوان شخصی با قدرت خاطره پردازی، یک مخزن حسی و مرحله ای فرم می‌گیرد.

بیشتر بخوانید: بهترین انیمیشن های کمپانی یونیورسال | مهم ترین ها را بشناسید

پروژه های هولوگرام، برای کمک به پلیس میامی، در جستجوی زن رویاهای خود انجام میشود، جایی که فیلم ترکیبی از تحقیقات و مراحل عاشقانه‌ای را به ما ارائه میدهد که واقعا زمان زیادی برای این بخش در این فیلم با این فضاساز صرف می‌شود. وقتی فیلم را تماشا میکنیم، انگار کلیدهایمان را گم کرده ایم (با استفاده از روایت فیلم!) و تمام مدت سعی میکنیم به خاطر بیاوریم که کجاست. این فرضیه وجود دارد، تمرکز روی آنچه ما میخواهیم و آنچه جوی می‌خواهد مشخص است، اما همه چیز به روشی که چندان مشخص نیست آشکار می‌شود نحوه عملکرد Joy با مفاهیم خاطره پردازی ابتر می‌ماند.

جهانی پسا آخرالزمانی یا خاطرات کشنده؟

این فیلم ما را با این جهان پسا آخرالزمانی آشنا می‌کند که شروع یک سریال بسیار پر هزینه در HBO Max خواهد بود، جایی که جزر و مد در قسمت وسیعی از شهر جاری، آب و هوا ویرانگر شده و مردم روز را به دلیل شب در حال سپری کردن هستند. گرما. با وارونه شدن جهان، مردم به لحظات گذشته خود میچسبند و با استفاده از دستگاه بنیستر احساسات و خاطرات خود را دوباره میبینند، دوباره زنده میکنند و احساس میکنند. توانایی جوی در ایجاد این دنیای جدید بدون شک چشمگیر است، محیط، مکان و استفاده از جلوه های ویژه در اینجا یکی از معدود نکات برجسته فیلم خاطره پردازی است.

فاجعه‌ای در گذشته یعنی حال

فیلم خاطره پردازی در دسته های علمی تخیلی، عاشقانه، هیجان انگیز فهرست بندی شده است و در واقع، سه موضوع در آنجا یافت میشود. اگر ترجیح دهیم از پیش بینی صحبت کنیم تا از داستان علمی، از آنجایی که در آینده ای نزدیک به سر می‌بریم و جایی که جهان از تغییرات آب و هوایی رنج می‌برد؛ این فیلم، اولین فیلمی است که این عنصر را در نظر میگیرد، بدون اینکه آن را به موضوع اصلی (مانند فیلم های دیگر اختصاص داده شده به یک فاجعه آب و هوایی) یا پایان نامه ای برای ارائه یا حتی دلیلی برای دفاع تبدیل کند.

بیشتر بخوانید: بهترین انیمیشن های دهه اخیر | 20 تا از جذاب ترین ها را بشناسید

تغییرات در زندگی زمینیان از قبل آغاز شده است. آبها به برخی مناطق (از جمله میامی که در آن داستان فیلم اتفاق می افتد) حمله کرده اند، هوا گرم است، بسیار گرم است و بنابراین ما شبها زندگی میکنیم. بسیاری از خانه ها تخریب شده اند (و ما هنوز به یاد داریم – این یکی از موضوعات فیلم است، ما به آن باز خواهیم گشت – سیل های فاجعه بار 2021، نه تنها در ابران بلکه در بسیاری از نقاط جهان.

در منطقه ای کاملاً متفاوت، مضامین گذشته و خاطرات، به نظر می‌تواند یکی از تفاوت های بین جوانی و کهنسالی باشد: وقتی ما جوان هستیم، آینده های متفاوتی را برای خود در نظر می‌گیریم؛ هنگامی که شما پیر هستید، شما گذشته های متفاوتی را برای دیگران در نظر می‌گیرید. که با فیلم لیزا جوی کم قرابت مفهومی ندارد!

بازیگری

حضور جذاب فرگوسن که در اینجا نقش مای را بازی میکند، زنی اسرارآمیز، که با شیوه‌های اغواگرانه خود و شدت فضاسازی های زنانه‌ای که به کاربلدترین شکل ممکن به تصویر می‌کشاند، وارد زندگی بانیستر می‌شود و با جکمن موفق می‌شود در طول فیلم رابطه بسیار خوبی ایجاد کند. گویی جوی همیشه حواس پرتی را در داستان ایجاد می‌کند.

در حالی که بانیستر به دنبال مای میرود که در میان خاطراتی که هر دو دارند ناپدید شده است، فیلم خاطره پردازی وارد مارپیچی از آنچه واقعی است و آنچه در گذشته باقی مانده است میشود بدون آنکه به حال نگاه کند. چیزی که بیننده آن را تجربه خواهد کرد. هنگام تماشای فیلم در پایان، تکیه بر مفهوم همیشه کمکی نمی‌کند.

چشم سوژه

بیشتر بخوانید: بهترین انیمیشن های پیکسار و دیزنی | به همراه چند انیمیشن مطرح دریم ورکس

وقتی نوبت به تجسم خاطرات میرسد، ما در یک دیدگاه “عینی” هستیم نه “ذهنی”. بنابراین ما گذشته را طوری میبینیم که گویی آن را از بیرون میبینیم و بنابراین نه به خاطر آوردن چشم سوژه. بنابراین موضوع تجسم این است که فرد قرار است چه چیزی را تجربه کرده و چگونه رویداد را نشان میدهد. حداقل در مقایسه با مفهوم در حال اجرا دور از ذهن است، اما ما به عنوان یک ناظر بیرونی طوری عمل میکنیم که گویی دیدگاه ما بوده است. بالاخره این سینماست.

نتیجه گیری

فیلم خاطره پردازی یک طرح هیجان انگیز ملایم ارائه میدهد و با مناظر دیدنی خود خودش را هیجان انگیز در مقابل چشمانمان در جریان قرار می‌دهد. اما در نهایت فیلم در حد یک فرصت هدر رفته باقی میماند.

گذشته به دنبال ما نیست. حتی مارو نمی‌شناسه. اگه روحی هم وجود داشته باشه، خود ما هستیم که به دنبال گذشته ایم. به دنبالشیم. که دوباره بتونیم نگاه کنیم. آدمایی که دلتنگشونیم بتونیم ببینیم. و اون خصلت‌هاییشون که دلتنگشون بودیم.