جیمز فولی ، فیلمساز برجسته آمریکایی و خالق آثار نوآر تحسین‌شده‌ای چون «گلنگری گلن راس» و «از نزدیک»، در ۷۱ سالگی درگذشت.
جیمز فولی ، کارگردان نامدار آمریکایی که با ساخت فیلم‌های تیره‌وتار و مهیجی چون «گلنگری گلن راس» جایگاهی ماندگار در سینمای نوآر برای خود ساخته بود، پس از یک‌سال مبارزه با بیماری سرطان مغز، در سن ۷۱ سالگی از دنیا رفت.
فولی فعالیت سینمایی‌اش را با درامی موزیکال به نام «بی‌پروا» در سال ۱۹۸۴ آغاز کرد؛ فیلمی با حضور داریل هانا و آیدان کوین که شروعی نرم برای کارنامه‌ای پر از چالش و ریسک بود.
با ساخت «از فاصله نزدیک» که شان پن و کریستوفر واکن در آن نقش‌آفرینی می‌کردند، فولی مسیر تازه‌ای را در سینمای نئو نوآر آغاز کرد. رابطه نزدیک او با شان پن باعث شد به همکاری با مدونا، همسر وقت پن، نیز برسد؛ او ویدیوهای موسیقی متعددی را برای مدونا ساخت و کارگردانی فیلم کمدی «آن دختر کیست» را هم بر عهده گرفت، فیلمی که در گیشه شکست خورد و خود فولی بعدها آن را یکی از تلخ‌ترین تجربه‌های حرفه‌ای‌اش دانست.
نام جیمز فولی اما با فیلم تحسین‌شده «گلنگری گلن راس» بیشتر بر سر زبان‌ها افتاد؛ اقتباسی از نمایشنامه دیوید ممت که با حضور ستارگانی چون آل پاچینو، جک لمون، اد هریس و الک بالدوین، یکی از مهم‌ترین فیلم‌های دیالوگ‌محور دهه ۹۰ میلادی شد. این فیلم پاچینو را به نامزدی اسکار و گلدن گلوب رساند.
در ادامه مسیر، فولی فیلم‌هایی چون «بعد از تاریکی، عزیزم» را ساخت که در زمره نمونه‌های قابل اعتنای نوآر کالیفرنیایی قرار گرفت. آثاری نظیر «اعتماد به نفس»، «کاملاً غریبه» و «دو بیت» نیز در کارنامه او دیده می‌شود. فیلم «مفسد» با بازی چو یون‌فت و مارک والبرگ نیز یکی از تجربه‌های متفاوت او در ژانر اکشن بود.
فولی علاوه‌بر سینما، در دنیای تلویزیون نیز حضوری چشمگیر داشت. او کارگردانی اپیزودی از سریال «توئین پیکس» را تجربه کرد و بعدها در ساخت مجموعه‌هایی همچون «خانه پوشالی»، «میلیاردها»، «ویوارد پینز» و «هانیبال» نقش داشت.
فولی در سال‌های فعالیتش با برخی از بزرگ‌ترین نام‌های هالیوود مانند آل پاچینو، شان پن، مدونا، هالی بری و کریستوفر واکن همکاری کرد. حالا با درگذشت او، سینمای آمریکا یکی از صدای‌های شاخص روایت‌های تلخ و صریح خود را از دست داده است.