هری کین پس از سال‌ها ناکامی در رسیدن به جام، سرانجام با بایرن مونیخ، آن‌هم پای تلویزیون و روی کاناپه قهرمان بوندسلیگا آلمان شد.
آرزوهای قدیمی هری کین بالاخره رنگ واقعیت به خود گرفت. ستاره‌ای که سال‌ها در حسرت فتح یک جام بود، حالا با بایرن مونیخ طعم قهرمانی را چشیده است؛ آن هم در شرایطی غیرمنتظره و نه داخل زمین، بلکه در نشیمن‌گاه باشگاه و مقابل تلویزیون.
ماجرا از جایی آغاز شد که لورکوزن، رقیب مستقیم بایرن در کورس قهرمانی، مقابل فرایبورگ با نتیجه ۲-۲ متوقف شد. این تساوی کافی بود تا بایرن مونیخ یک هفته مانده به پایان لیگ، قهرمانی سی‌و‌چهارم خود را قطعی کند.
در ساختمان جدید باشگاه، که به‌تازگی به احترام فرانتس بکن‌باوئر نام‌گذاری شده، بازیکنان بایرن به‌همراه کادر فنی جمع شده بودند تا بازی را تماشا کنند. در میان همه، چشم‌ها بیشتر از همه دنبال هری کین می‌گشت؛ کسی که روی کاناپه نشسته بود اما دلش مثل دربی‌های لندن می‌تپید.
کین بعد از قطعی شدن قهرمانی، تنها با یک استوری ساده شادی‌اش را ابراز کرد؛ زمینه‌ای سیاه با یک استیکر جام. نه جمله‌ای نوشت، نه طراحی‌ای چید. فقط یک پیام واضح:
این هم جام من!
روز قبل، بایرن مونیخ با پیروزی مقابل لایپزیش تا آستانه قهرمانی پیش رفته بود. حتی هری کین، که به دلیل محرومیت بازی نمی‌کرد، اجازه ویژه‌ای گرفت تا بتواند از سکوها به کنار زمین بیاید و احتمالا در جشن قهرمانی شریک شود. اما گل دیرهنگام لایپزیش، خوشحالی را یک روز به تعویق انداخت و سرنوشت قهرمانی را به نتیجه بازی لورکوزن گره زد.
با این حال، تقدیر چنین خواسته بود که کین در فضایی صمیمی و نه چندان باشکوه، بالاخره به آرزوی دیرینه‌اش برسد. تیم هم بعد از بازی، راهی یک رستوران شیک در مونیخ شد تا جشن کوچکی به‌پا کند. البته برنامه اصلی جشن که قرار بود در ایبیزا برگزار شود، با تساوی لورکوزن لغو شد. بایرن ترجیح داد فعلا در خانه بماند.
هرچند برخی بازیکنان بایرن مثل کیمیش اعتقاد داشتند که قهرمانی از پشت تلویزیون مزه ندارد، اما برای کسی مثل هری کین که اولین جام عمرش را به‌دست آورده، فرقی نمی‌کرد. تلویزیون، زمین یا حتی آسمان… مهم این بود که «جام» بالاخره به دستش رسید.