بهمن صالح نیا ، بنیان‌گذار باشگاه ملوان و چهره‌ای تأثیرگذار در تاریخ فوتبال ایران، در 86 سالگی درگذشت و جامعه ورزش را در سوگ فرو برد.
در نیمه‌شب پنج‌شنبه، خبری غم‌انگیز از انزلی منتشر شد و آن هم این بود که بهمن صالح نیا یکی از ستون‌های استوار فوتبال ایران و پدر معنوی باشگاه ملوان، چشم از جهان فروبست.
او که تا آخرین روزهای عمرش با علاقه و تعصب بازی‌های تیم محبوبش را از نزدیک دنبال می‌کرد، در 86 سالگی از دنیا رفت و هواداران فوتبال، به‌ویژه انزلی‌چی‌ها را داغدار کرد.
صالح‌نیا نه‌تنها پایه‌گذار باشگاه ملوان بود، بلکه با هدایت این تیم در دهه‌های مختلف، نام ملوان را به‌عنوان یکی از پرقدمت‌ترین و محبوب‌ترین تیم‌های خارج از پایتخت در فوتبال ایران تثبیت کرد. او در سال‌های پایانی دهه ۱۳۴۰، با اخذ مجوز رسمی، تیمی را در انزلی بنیان نهاد که بعدها با مشورت مردم، نام «ملوان» را بر خود گرفت.
او نخستین کسی بود که ملوان را از دل تیمی به نام «گیو» متولد کرد و با هدایت فنی‌اش، این تیم به سرعت رشد کرد و به قهرمانی جام حذفی دست یافت. در دوران لیگ تخت جمشید، ملوان زیر نظر او یکی از قدرتمندترین تیم‌های شهرستانی بود و در یکی از مهم‌ترین افتخاراتش، در فینال جام حذفی تراکتور را با اقتدار شکست داد.
درخشش صالح‌نیا تنها در سطح باشگاهی نماند؛ فرانک اوفارل، سرمربی تیم ملی ایران، از توانایی‌های فنی او بهره گرفت و او را به کادر تیم ملی افزود. این همکاری جایی جالب‌تر می‌شود که بدانیم در همان زمان، غفور جهانی، یکی از شاگردان وفادار صالح‌نیا، در ترکیب اصلی تیم ملی به میدان می‌رفت.
پس از انقلاب نیز حضور او در ملوان ادامه پیدا کرد. او دو جام حذفی دیگر را به ویترین افتخارات باشگاه افزود و در سال ۱۳۵۶، بهترین رتبه تاریخ ملوان در لیگ را رقم زد؛ رتبه سومی بالاتر از تیم تاج.
او در مجموع سه دهه سکان هدایت ملوان را در دست داشت؛ ابتدا از سال ۱۳۴۸ تا ۱۳۷۶ و سپس دوباره بین سال‌های ۱۳۸۱ تا ۱۳۸۳. رکورد حضور در شش فینال جام حذفی، صالح‌نیا را به بی‌رقیب‌ترین مربی این رقابت‌ها تبدیل کرد و لقب «سلطان حذفی» را برایش به ارمغان آورد.
با درگذشت بهمن صالح‌نیا، فوتبال ایران یکی از معماران بزرگ خود را از دست داد؛ مردی با نگاهی عمیق و عشقی بی‌پایان به فوتبال، که برای او مربیگری چیزی بیش از یک شغل بود. خاطره‌اش، در قلب‌های هواداران ملوان و نسل‌های مختلف فوتبال‌دوستان، زنده خواهد ماند.