عمر یاغی و دو دانشمند دیگر جایزه نوبل شیمی را به‌خاطر تحقیقات نوآورانه در زمینه چارچوب‌های فلزی-آلی و معماری مولکولی دریافت کردند.
تحقیقات این سه دانشمند بر نحوه ترکیب مولکول‌ها برای ایجاد ساختارهای متخلخل بزرگتر متمرکز است؛ مفهومی که کمیته نوبل آن را «معماری مولکولی» نامیده است. این چارچوب‌ها از ترکیب یون‌های فلزی با مولکول‌های آلی تشکیل می‌شوند و ساختاری متخلخل ایجاد می‌کنند که حفره‌های خالی نسبتاً بزرگی دارد.
با استفاده از این حفره‌ها، مولکول‌های کوچک می‌توانند عبور کنند، در حالی که مولکول‌های بزرگتر در پشت آن گیر می‌کنند. این ویژگی می‌تواند برای جذب گازهای گلخانه‌ای مانند دی‌اکسید کربن و همچنین کاهش آلودگی پلاستیکی و حل برخی از بزرگترین مشکلات زیست‌محیطی کره زمین مورد استفاده قرار گیرد.