پژوهشی تازه نشان می‌دهد درهم تنیدگی کوانتومی صرف‌نظر از تعداد ابعاد فضازمان از الگویی مشترک پیروی می‌کند؛ یافته‌ای که می‌تواند دریچه‌ای تازه به فهم بنیادین اطلاعات کوانتومی بگشاید.
پژوهشگران نشان داده‌اند که پدیده درهم تنیدگی کوانتومی ، یکی از بنیادی‌ترین مفاهیم فیزیک مدرن، الگوی مشترکی دارد که از تعداد ابعاد فضازمان مستقل است. این نتیجه با بهره‌گیری از رویکردی موسوم به «نظریه مؤثر حرارتی» به دست آمده و می‌تواند مسیر تازه‌ای برای درک ساختارهای بنیادین اطلاعات کوانتومی فراهم کند.
به گزارش earth، درهم‌تنیدگی کوانتومی نقشی کلیدی در حوزه‌هایی مانند رایانش کوانتومی، ارتباطات امن و اصلاح خطای کوانتومی ایفا می‌کند. با این حال، بررسی دقیق آن در ابعاد بالاتر از همیشه با چالش‌های فراوانی همراه بوده است.
تیم پژوهشی به سرپرستی یویا کوسوکی از دانشگاه کیوشو با همکاری هیروسی اوگوری از مؤسسه کاولی دانشگاه توکیو و مؤسسه فناوری کالیفرنیا (کلتک)، نشان داده‌اند که معیاری استاندارد به نام «آنتروپی رنیی» در شرایطی خاص شکل جهان‌شمولی پیدا می‌کند. این حالت زمانی آشکار می‌شود که عدد تکرار (پارامتر n) کوچک بوده و مرز ناحیه مورد مطالعه کروی فرض شود.
به گفته کوسوکی، این نخستین بار است که نظریه مؤثر حرارتی در زمینه اطلاعات کوانتومی به کار گرفته می‌شود. او تأکید کرد نتایج به‌دست‌آمده می‌تواند شناخت ما از ساختارهای پیچیده درهم‌تنیدگی کوانتومی را عمیق‌تر کند.
پژوهشگران می‌گویند یافته‌های تازه جایگاه نظری «قانون مساحت» را تقویت می‌کند؛ قانونی که بیان می‌دارد میزان درهم‌تنیدگی بیش از آنکه با حجم یک سامانه افزایش یابد، با اندازه سطح مرز مقیاس می‌شود.
این نتایج افزون بر ارتقای شبیه‌سازی‌های عددی، می‌تواند پلی میان فیزیک کوانتومی و گرانش برقرار کند، چرا که آنتروپی‌های رنیی در محاسبات هولوگرافیک نقش کلیدی دارند. همچنین این الگوها می‌توانند همچون اثر انگشت، به طبقه‌بندی فازهای جدید ماده کمک کنند.