یک پژوهش تازه، نظریه‌ای بحث‌برانگیز را تقویت کرده است و حالا این نظریه نشان می‌دهد امکان دارد جهان ما درون یک سیاهچاله قرار داشته باشد.
مطالعه‌ای که در مجله علمی Monthly Notices of the Royal Astronomical Society منتشر شده، نشان می‌دهد که تحلیل تصاویر ثبت‌شده توسط تلسکوپ فضایی وب، احتمال گیر افتادن کیهان درون یک سیاهچاله را مطرح می‌کند.
لیور شامیر، اخترشناس دانشگاه ایالتی کانزاس و نویسنده این تحقیق، در توضیح این یافته می‌گوید:
مهم‌ترین نکته‌ای که در این پژوهش کشف شده، این است که بخش بزرگی از کهکشان‌ها در جهان، وقتی از زمین به آن‌ها نگاه می‌کنیم، در جهتی خاص می‌چرخند. این مشاهده با مدل پذیرفته‌شده فعلی کیهان‌شناسی همخوانی ندارد.
مدل استاندارد کیهان‌شناسی، که با عنوان Lambda CDM (مدل ماده تاریک سرد) شناخته می‌شود، سال‌ها مورد آزمایش‌های دقیق قرار گرفته است. یکی از یافته‌های مهم نشان داده که اگر جهان را کروی در نظر بگیریم، داده‌های جمع‌آوری‌شده توسط ماهواره Planck بهتر قابل تفسیر خواهند بود.
با این حال، شامیر معتقد است که این مدل کامل نیست. او می‌گوید:
نکته جالب این کشف این است که هر کسی می‌تواند به‌سادگی با نگاه به تصاویر کیهان اولیه، این ناهماهنگی را مشاهده کند.
در این پژوهش، ۲۶۳ کهکشان از مجموعه داده‌های JADES که توسط تلسکوپ وب ثبت شده‌اند، بررسی شدند. نتایج نشان داد که تقریباً دو سوم این کهکشان‌ها در جهت عقربه‌های ساعت می‌چرخند، در حالی که یک سوم دیگر در خلاف جهت حرکت دارند. به گفته شامیر، کیفیت بالای تصاویر تلسکوپ وب این امکان را فراهم کرده که بتوان به‌صورت بصری جهت چرخش کهکشان‌ها را تعیین کرد.
او در ادامه می‌افزاید:
به نظر من، کهکشان‌هایی که برخلاف مسیر چرخش راه شیری حرکت می‌کنند، روشن‌تر به نظر می‌رسند، اما ممکن است در این فرضیه اشتباه کنم. اگر چنین باشد، این احتمال وجود دارد که تعداد بیشتری از کهکشان‌ها در یک جهت مشخص در حال چرخش باشند.
یکی از توضیحات احتمالی این یافته، این است که سیاهچاله‌ها هنگام تشکیل، چرخشی خاص دارند و شاید اکثر آن‌ها در جهتی واحد می‌چرخند. اگر این فرضیه درست باشد، ممکن است جهان ما نیز درون یک سیاهچاله قرار داشته باشد.
سیاهچاله‌ها ناحیه‌هایی از فضا-زمان هستند که نیروی گرانش آن‌ها به‌حدی قوی است که حتی نور هم نمی‌تواند از آن فرار کند. مرزی که این منطقه را از فضای اطراف جدا می‌کند، افق رویداد نام دارد. برخی نظریه‌ها می‌گویند که از دید ناظری که درون سیاهچاله قرار دارد، این ساختار به‌طور نامحدود در حال گسترش است، در حالی که از نگاه ناظری بیرونی، اندازه آن ثابت باقی می‌ماند.
اگر این فرضیه صحت داشته باشد، احتمال دارد که جهان‌های کوچکتری درون کیهان ما وجود داشته باشند که از درک ما فراترند، همان‌طور که ممکن است خود جهان ما نیز درون یک سیاهچاله در کیهانی بزرگ‌تر باشد.
این ایده که برای نخستین بار مطرح نشده، با این پژوهش دوباره مورد توجه قرار گرفته و شواهد جدیدی را برای نظریه‌ای ارائه می‌دهد که معتقد است جهان بسیار فراتر از آن چیزی است که ما با ابزارهای کنونی قادر به مشاهده آن هستیم.
البته توضیح دیگری نیز وجود دارد: ممکن است چرخش کهکشان راه شیری بر اندازه‌گیری‌های این تحقیق تأثیر گذاشته باشد. برای روشن شدن این مسئله، به مشاهدات بیشتری نیاز است.
در همین حال، پروژه JADES همچنان در حال ارائه اطلاعات تازه درباره کیهان است. در سال ۲۰۲۳، دانشمندان با استفاده از داده‌های این پروژه، ستارگانی را شناسایی کردند که احتمالاً انرژی خود را از ماده تاریک دریافت می‌کنند.
همچنین، سال گذشته از طریق این پروژه، دورترین کهکشان شناخته‌شده‌ای که به‌طرز عجیبی درخشان بود، کشف شد. به نظر می‌رسد که JADES همچنان به کشف‌های شگفت‌انگیزی درباره کیهان ادامه خواهد داد، تا زمانی که بتوانیم پاسخ دقیق‌تری برای این پرسش‌های بنیادین بیابیم.