به تازگی پیش از پرتاب سایوز، سکوی خدماتی ۲۰ تنی به درستی محکم نشده بود و سقوط آن به شیار آتش فشار جدیدی به روسیه وارد کرد.
یک راکت سایوز روز پنجشنبه فضانوردان روسکاسموس، سرگئی کاد-سورچکوف و سرگئی میکایف، و همچنین فضانورد ناسا، کریستوفر ویلیامز را برای مأموریتی هشت ماهه به ایستگاه فضایی بین‌المللی حمل کرد. این سه نفر بدون حادثه به آزمایشگاه مداری رسیدند.
با این حال، در زمین پیش از پرتاب، مشکلی جدی در سیستم‌های زمینی که فرآیند آماده‌سازی راکت را در سایت ۳۱ در پایگاه بایکونور در قزاقستان پشتیبانی می‌کنند، رخ داد.
در بیانیه کوتاهی که پنجشنبه شب در تلگرام منتشر شد، شرکت فضایی روسی که سایوز را اداره می‌کند، این حادثه را کم‌اهمیت جلوه داد و اعلام کرد که سکوی پرتاب مانند همیشه بازرسی شده است، آسیب‌هایی به چند بخش شناسایی شد و چنین بازرسی‌هایی در سراسر جهان ضروری است.
با این حال تصاویر ویدیویی پس از پرتاب نشان داد که خسارت قابل توجهی به وجود آمده و یک سکوی خدماتی بزرگ به شیار آتش زیر میز پرتاب سقوط کرده است.
طبق گزارش یک منبع، این سکوی زیر راکت قرار دارد و کارکنان پیش از پرتاب به آن دسترسی دارند. این سکوی حدود ۲۰ تن وزن دارد و ظاهراً قبل از پرتاب محکم نشده بود و نیروی رانش راکت آن را به شیار آتش پرتاب کرده است. منبع گفته است که آسیب قابل توجهی به سکو وارد شده است.
روسیه سکوهای پرتاب زیادی در داخل کشور و کشورهای همسایه، از جمله قزاقستان دارد که قبلاً بخشی از اتحاد جماهیر شوروی بودند.
با این حال، سایت ۳۱ در بایکونور تنها سکویی است که برای پرتاب‌های سایوز و دو فضاپیمای حیاتی ایستگاه فضایی، شامل پرگراس تنها بار و کپسول سرنشین دار سایوز، آماده است.
این فضاپیماها پیش‌تر از سایت تاریخی ۱ پرتاب می‌شدند، جایی که یوری گاگارین نخستین انسان در فضا رفت، اما این سکو اخیراً از رده خارج و به موزه تبدیل شده است.
آناتولی زاک از وب روسیه فضایی اشاره کرد که سایر سکوهای سایوز در روسیه وجود دارند، اما هیچ‌کدام به راحتی قابل پیکربندی برای مأموریت‌های پرگراس و سایوز نیستند.
روسیه اعلام کرده است که مشکل رفع خواهد شد و تمامی قطعات یدکی لازم برای تعمیر موجود است و خسارت به زودی ترمیم خواهد شد.
این حادثه آزمونی واقعی برای تعهد روسیه به ایستگاه فضایی بین‌المللی است. منابع آمریکایی برنامه فضایی روسیه کاهش توانایی‌های فضایی غیرنظامی روسیه را با توجه به اختصاص منابع به جنگ اوکراین مشاهده کرده‌اند.
خسارت ایجاد شده فشار جدیدی بر رهبران فعلی روسیه وارد می‌کند. میزان تعهد آنها به همکاری با ناسا و ایستگاه فضایی بین‌المللی مورد سنجش قرار خواهد گرفت.
پیش‌تر روسیه پرتاب‌های سرنشین دار سایوز به ایستگاه را از چهار در هر دو سال به سه کاهش داده بود تا هزینه‌ها را کاهش دهد. حال برای حفظ برنامه سایوز حیاتی برای ایستگاه فضایی، منابع قابل توجهی باید اختصاص یابد.
پرگراس نقش کلیدی در ایستگاه فضایی دارد. این فضاپیما نه تنها محموله به بخش روسی ایستگاه می‌رساند، بلکه برای افزایش ارتفاع ایستگاه و سرویس‌دهی به سیستم کنترل شتاب‌دهنده روسی که با ژیروسکوپ‌های کنترل لحظه‌ای آمریکا همکاری می‌کند، ضروری است. سیستم روسی با حذف اضافه زاویه‌ای ژیروسکوپ‌ها، عملکرد آنها را متعادل می‌کند.
از دست رفتن موقت سایت ۳۱ فشار بیشتری بر اسپیس‌ایکس وارد خواهد کرد. این شرکت هم‌اکنون تنها وسیله سرنشین دار عملیاتی ناسا برای رسیدن به ایستگاه فضایی را ارائه می‌دهد و اخیراً اعلام شد که فضاپیمای استارلینر بوئینگ باید مأموریت بدون سرنشین انجام دهد.
همچنین راکت فالکون ۹ اسپیس‌ایکس تنها وسیله پرتاب موجود برای ارسال محموله‌های دراگون و سینگوس به ایستگاه است و ممکن است این شرکت موقتاً جای روسیه را نیز پشتیبانی کند.
